Είμαστε... για τα μπάζα!

Μια χούφτα άνθρωποι στο χθεσινό συλλαλητήριο (Φωτο: CandiaNews.gr)
Αυτή η ανάρτηση είναι συμπλήρωμα του "Είμαστε άξιοι της μοίρας μας!" του Κώστα Μπογδανίδη στο CretaLive.gr, το οποίο αρχικά σας προτείνω να διαβάσετε. Είναι μια αποτίμηση του χθεσινού (6 Φεβρουαρίου 2014) συλλαλητηρίου για την καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας στη Μεσόγειο.

Πάρα πολύ καλό το παράδειγμα του Κώστα, με την υπόθεση των εκθεμάτων του Αρχαιολογικού Μουσείου Ηρακλείου το Φλεβάρη του 1979. Τα έζησα τα γεγονότα και είναι από αυτά που πάντα θα θυμάμαι.

Όμως δεν θα ξεχάσω κι ένα άλλο Φλέβαρη. Αυτόν του 1994. Τότε που οι υπουργοί Δημοσίας Τάξης, Στέλιος Παπαθεμελής και Εργασίας, Ευάγγελος Γιαννόπουλος, αποφάσισαν από κοινού τη θέσπιση νέου ωραρίου για τα νυχτερινά κέντρα.

Αυτό ήταν αρκετό για να ξεκινήσει η "επανάσταση" σχεδόν ταυτόχρονα σε όλες τις μεγάλες πόλεις τις Ελλάδας. Οι πλατείες γέμισαν με κόσμο που αυθόρμητα τις μετέτρεψε σε πίστες. Τα παράθυρα των τηλεοπτικών καναλιών ήταν γεμάτα κάθε βράδυ με ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων. Στις πλατείες ο κόσμος μεθούσε και χόρευε κάτω από τον ρυθμό του δημοφιλούς άσματος του Λάκη Λαζόπουλου: "Παπαθεμελή, Παπαθεμελή, απόψε το κορμί μου ένας ναύτης αμελεί...", το οποίο είχε γίνει εθνικός ύμνος τότε. Ο λαός πάλεψε δυναμικά, ενωμένος σα μια γροθιά, για περισσότερο ξενύχτι και στο τέλος... ΝΙΚΗΣΕ!

Και τώρα... που πρέπει να προστατέψουμε την ζωή την ίδια, από κάτι ανεγκέφαλους που θέλουν να κάνουν την θάλασσα μας τοξικό σκουπιδότοπο... τι κάνουμε;; Τα παράθυρα στα χαζοκούτια - με ελαχιστότατες εξαιρέσεις -  δεν έχουν ανθρώπους που θα μας πληροφορήσουν και θα μας ευαισθητοποιήσουν για το θέμα τις απόρριψης του χημικού οπλοστασίου της Συρίας στη Μεσόγειο. Για τα κεντρικά ΜΜΕ το θέμα δεν υπάρχει καν. Ούτε για τη κυβέρνηση υπάρχει, ούτε και για κορυφαίες περιβαλλοντολογικές οργανώσεις. Η Greenpeace δεν έχει βγάλει την παραμικρή ανακοίνωση και αρκείται όταν ερωτηθεί, απλώς να καθησυχάζει, την στιγμή που θα έπρεπε να έχει σημάνει συναγερμό.

ΑΥΤΟ ΤΟ ΖΩΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ - με όλη τη έννοια της λέξεις - ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙ' ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ! ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΕΜΑΣ; Τ' αποτέλεσμα όμως, ούτως ή άλλως, εμείς θα τα γευτούμε αγαπητοί μου.

Όλοι οι γνωστοί που προσπάθησα να ξεκουνήσω χθες για να κατέβουν στο συλλαλητήριο... δήλωσαν κωλυόμενοι. Όλες μου οι προσπάθειες βρήκαν τοίχο (ή μήπως βρήκαν... καναπέ;;). Τελικώς η εικόνα που συνάντησα στην πλατεία ήταν άκρως απογοητευτική! Αρχικά, ήταν δεν ήταν 100 άτομα τα οποία αργότερα έγιναν καμιά πεντακοσαριά (αν και δεν είμαι σίγουρος)!

Τη στιγμή που θα έπρεπε να έχουν ξεσηκωθεί και οι πέτρες, το να βλέπεις μια μικρή ομάδα ανθρώπων στην πλατεία, μόνο θλίψη μπορεί να προκαλέσει. Θλίψη και αγανάκτηση για την κατάντια μας.

Δυστυχώς έχουμε πέσει στον καναπέ με μούτρα και οπίσθια και αν δεν σπάσει κανένα ποδάρι του, να μας χωθεί βαθιά μεσ' στον ποπό... δεν βλέπω να κινήτε τίποτα. Αλλά τότε αγαπητοί μου φίλοι θα είναι αργά! Πολύ αργά!


Τέλος, θα ήθελα να συγχαρώ εκείνους τους πολίτες της Αλβανίας, που με τον αγώνα τους κατάφεραν να μην αφήσουν τη χώρα τους να γίνει χωματερή χημικών όπλων. Τους αξίζουν θερμά συγχαρητήρια!



Όσο για μας φίλοι μου... είμαστε άξιοι της μοίρας μας!!
ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΜΠΑΖΑ!!

Καληνύχτα!

0 σχόλια στο "Είμαστε... για τα μπάζα!"

Δημοσίευση σχολίου

© Μαραγκάκης Μανώλης 2007-2013