ΧΑΝΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΡΕΜΒΑΖΩ

Τα Καστελλιάνικα (δεν πρόκειται για τη γλώσσα που μιλάνε στο Καστέλι, αλλά για τα Ισπανικά Καστίλλης - Castellano) είναι σίγουρα μια γλώσσα από μόνης της ποιητική. Ακόμα και το να βρίζεις σ' αυτή τη γλώσσα είναι ποίηση. Μια υπέροχη ανάμιξη λατινικών, αραβικών, ιβηρικών και.. ελληνικών στοιχείων.

Επιτρέψτε μου λοιπόν να σας παρουσιάσω κάτι... ποιητικό, στην ίσως πιο ποιητική γλώσσα του κόσμου.

Σίγουρα σε όλους μας τυχαίνει να θέλουμε να απαλλαγούμε από κάποια αντικείμενα τα οποία αν και λειτουργούν ακόμα - πολλές φορές δε, άψογα - θέλουμε να απαλλαγούμε απ' αυτά διότι έχουν πάψει να είναι πλέον για μας χρήσιμα.Πολλές δε φορές τα αντικαθιστούμε με άλλα, καινούργια, πιο εξελιγμένα, χορεύοντας έτσι τρελά στο παράφρονα ρυθμό του καταναλωτισμού.

Εδώ και καιρό έχει ξεκινήσει στην Κρήτη μας ο πυρετός της συγκομιδής της ελιάς. Η ελαιοσυγκομιδή συνεχίζεται ακόμα σε ορισμένες περιοχές αν και επί το πλείστον η σοδειά δεν προβλέπεται και τόσο καλή φέτος για τους περισσότερους παραγωγούς.

Διάλεξα λοιπόν ένα τραγουδάκι να αφιερώσω στους φίλους μας ελαιοπαραγωγούς, έτσι για να τους δώσω δύναμη και ευθυμία στο σκληρό αγώνα τους.